υογλωσσικός

-ή, -ό, Ν

το αρσ. ως ουσ. ο υογλωσσικός

(ενν. μυς) ανατ. διπλός μυς που συμβάλλει στον σχηματισμό τής γλώσσας, καθώς και στον καταβιβασμό και στην έλξη της προς τα πίσω. /

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. hyoglossal (< υο-[ειδής] «αυτός που μοιάζει με ύψιλον» + γλωσσικός)].